Vorige maand woonden we in een luxe villa, waar we dankzij een gunstige Corona-deal en een béétje budget-rekken een maand konden genieten van een prachtig weids uitzicht op zee, compleet met infinity pool en jacuzzi. Maar dat hebben we volgens mij inmiddels wel vaak genoeg gezegd. Wie nu nog niet jaloers is, zal dat ook niet meer worden. We waren zelf trouwens ook wel klaar om weg te gaan. Moving on, dus.
Terug naar Chaweng, niet bij af
Dus: wij terug van Lamai naar een klein heuveldorp boven Chaweng, op dit moment toppunt van treurigheid. Normaal gesproken misschien ook, maar dan vanwege de dronken toeristen. Nu is het hier vooral treurig vanwege het wegblijven van die dronken toeristen. De meeste businesses zijn van de ene op de andere dag gesloten en lijken voorlopig nog niet open te gaan.
In onze eerste maanden woonden we hier ook al. De honden die de hoofdweg hier terroriseren, zaten al op ons te wachten. Maar met een geur der herkenning in hun neus, kozen deze ex-moordmachines na wat weinig overtuigend geblaf toch maar voor ‘snuffelen en affectie halen’ in plaats van ‘tegen de scooter opspringen en naar je kuiten happen’. Soms komt de vooruitgang ineens uit onverwachte hoek.
Ons nieuwe onderkomen is overigens ook inclusief drie waakhonden. Maar wij vermoeden dat die van ons niet veel meer in zich hebben dan potentiële inbrekers de stuipen op het lijf jagen door ineens op te duiken uit de schaduw om ze daarna dood te knuffelen dan wel te beroven van de snickers in hun binnenzak.
Deze maand wonen wij Oostblok-chic
De kastdeurtjes zijn scheef. Het uitzicht is voor verbetering vatbaar, tenzij je houdt van parkeerterreinen met shabby scooters en auto’s die al heel lang geen apk-keuring van dichtbij gezien hebben. Grenzend aan het parkeerterrein, is het zwembad. Hier geen decoratieve Boeddha’s of zeemeerminnen, wel een verweerd grijs varkentje op de rand van onze finity pool.
In de vierde nacht zakte Tim door zijn kant van het bed (en sliep gewoon door natuurlijk). Omdat de klusjesman ons bed pas vandaag kon komen repareren, verkasten we gisteravond in het donker met gepoetste tanden, in pyjama en op slippers over de galerij naar een ander appartement om te slapen. Uit logeren dus vanuit ons logeerappartement! Als dat niet meta is.
Maar we zijn blij: het is hier superschoon, we kunnen hier beter koken voor VeganEvergreens en na een maand lang weg gekeken te zijn als arme sloebers, voelden we ons hier meteen welkom. Onze Belarussische host nam ons na aankomst meteen mee op een lange wandeling die de betonnen niet-zo-ver-gezichten meer dan goed maakte.
Investeren in zwartgoed
Als je elke maand verhuist, zijn er ook elke maand weer kleine dingetjes die je anders voor lief neemt, maar waar je als huis-hopper heel blij van wordt.
Deze maand besloten we dat er enigszins bezuinigd moet worden op luxe koffies buiten de deur. Omdat we na dat besluit niet ineens minder cafeïne-behoeftige mensen werden, investeerden we een paar euro in een klein filterkoffieapparaat.
Nieuw met stip is dus dat wij ‘s ochtends blij worden van het gepruttel van filterkoffie, en volgende maand wordt iemand anders daar hopelijk net zo blij van. In het airbnb-leven is het altijd weer een verrassing wat je voorganger voor je in de kastjes heeft laten staan. En ook al zit er geen strik omheen, dat kan soms wel zo voelen.
Wachten op witte wierook
Alles weer dik voor elkaar dus. Nu is het alleen nog wachten op uitsluitsel van de Thaise overheid. Aan het begin van de Corona-crisis heeft de Thaise overheid alle buitenlanders die nog hier waren visum-amnestie gegeven tot 31 juli. Dat leek toen nog heel ver weg, maar is inmiddels best wel dichtbij!
We hebben steeds gedacht dat we na 31 juli zouden mogen blijven. En hoewel het nog niet officieel is, begint het er steeds meer op te lijken dat dat te optimistisch was en dat we na juli toch echt het land uit moeten.
Misschien wel met in acht name van een kleine periode die buitenlanders in staat stelt óf verlenging aan te vragen op grond van bijzondere omstandigheden óf voldoende tijd te hebben het land te verlaten met landsgrenzen die nog steeds op slot zitten en vluchten die vaker wel dan niet gecanceld worden.
Die keer dat wij op wereldreis gingen
‘Weet je nog, die keer dat wij op wereldreis gingen en in plaats daarvan verhuisden naar Koh Samui?’
Die grap maken wij nu al een paar maanden. Dus misschien is het ook wel prima als we noodgedwongen weer verder moeten gaan kijken.
Binnen de huidige omstandigheden is het natuurlijk even kijken wat mogelijk, wenselijk en wijsheid is. Maar we hebben inmiddels al wel een leuk idee op de plank liggen. Dus … wordt vervolgd!
UPDATE: Het lijkt er inmiddels toch op dat we nog tot eind september mogen blijven! Een uitstel van executie waar we stiekem toch wel blij mee zijn :-).